24 lutego 1953 r. w więzieniu przy Rakowieckiej w Warszawie komunistyczne władze wykonały wyrok śmierci przez powieszenie na generale Auguście Emilu Fieldorfie.

Urodził się 20 marca 1895 r. w Krakowie, w rodzinie kolejarskiej. Był najmłodszy z czwórki rodzeństwa. Ich ojciec Andrzej był maszynistą kolejowym. Jako 19-latek zgłosił się na ochotnika do I Brygady Legionów, walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W okresie międzywojennym był zawodowym oficerem Wojska Polskiego. Brał udział w kampanii polskiej 1939 r., po jej poraĹźce trafił do Francji, a stamtąd - w 1940 r. - do Anglii.

Po powrocie do okupowanej Polski podjął działalność konspiracyjną początkowo w Związku Walki Zbrojnej, a potem w Armii Krajowej. Był organizatorem i szefem Kedywu Komendy Głównej Armii Krajowej, pseudonim „Nil” i zastępcą komendanta głównego AK, szefem antysowieckiej organizacji NIE. Po wojnie, na podstawie fałszywych oskarĹźeń o współpracę z okupantem, został skazany na śmierć przez komunistyczny sąd. Po roku 1989 został zrehabilitowany. W lipcu 2006 r. prezydent Lech Kaczyński odznaczył gen. Fieldorfa Orderem Orła Białego

Miejsce pochówku gen. "Nila" do dziś nie jest znane. Historycy sądzą, Ĺźe mógł on spocząć na tzw. Łączce na Cmentarzu Wojskowym na warszawskich Powązkach, gdzie w latach 1948-1956 pochowano kilkuset zmarłych i straconych w więzieniu mokotowskim.